پژوهش جدیدی نشان می‌دهد که مکمل ویتامین D3 به شکل نانوامولسیون می‌تواند به‌طور معناداری علائم اصلی اوتیسم را در کودکان ۳ تا ۶ سال بهبود دهد: از جمله مهارت‌های زبانی، رفتارهای اجتماعی و ضریب هوشی اجتماعی.

ویتامین D3 نسل جدید؛ امیدی تازه برای بهبود اوتیسم در کودکان!

به گزارش سلامت نیوز به نقل از scitechdaily، یک نانوامولسیون جدید از ویتامین D3 نتایج امیدوارکننده‌ای در بهبود علائم اصلی اختلال طیف اوتیسم (ASD) در کودکان نشان داده و عملکردی بسیار بهتر از مکمل‌های رایج داشته است.

تحقیقات پیشین نشان داده‌اند که بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم دارای کمبود ویتامین D3 هستند. این کمبود با تأخیر در رشد زبان، رفتارهای سازگارانه و مهارت‌های حرکتی ظریف مرتبط دانسته شده است. با اینکه مطالعات پیشین روی مکمل‌های معمولی ویتامین D3 نتایج متناقضی داشته‌اند، این تحقیق جدید بر نسخه‌ای خاص از ویتامین D3 تمرکز دارد که به صورت نانوامولسیون طراحی شده است—فرمی که جذب و بهره‌برداری بدن از ویتامین را بهبود می‌بخشد.

در این مطالعه ۸۰ کودک مبتلا به اوتیسم (بین ۳ تا ۶ سال) شرکت داشتند. این کودکان به‌صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند:

  1. گروه اول مکمل نانوامولسیون ویتامین D3 دریافت کرد

  2. گروه دوم مکمل رایج ویتامین D3 مصرف کرد

هر دو گروه به مدت ۶ ماه تحت درمان بودند.

پیش از شروع درمان و پس از پایان دوره، سطح ویتامین D3، مهارت‌های زبانی، رفتارهای اجتماعی و سازگاری کودکان توسط ابزارهای استاندارد ارزیابی شد؛ از جمله:

  • مقیاس رتبه‌بندی اوتیسم در کودکی (CARS)

  • مقیاس رفتار سازگارانه واینلند

  • مقیاس زبان پیش‌دبستانی (Preschool Language Scale)

تنها گروهی که نانوامولسیون ویتامین D3 دریافت کرده بود، بهبودی معنادار در موارد زیر نشان داد:

  • افزایش سطح ویتامین D3 در خون

  • کاهش شدت علائم اوتیسم

  • بهبود ضریب هوشی اجتماعی (Social IQ)

  • رشد زبان دریافتی و بیانی

در مقابل، گروهی که مکمل معمولی دریافت کرد، با اینکه سطح ویتامین D3 در خونشان افزایش یافت، هیچ بهبودی معناداری در عملکرد رفتاری یا زبانی نداشت.

پیامدها و مسیرهای آینده

نویسندگان این پژوهش نتیجه‌گیری می‌کنند که نانوامولسیون ویتامین D3 از نظر جذب زیستی و اثربخشی بالینی در کودکان مبتلا به اوتیسم عملکرد بهتری دارد و می‌تواند گزینه‌ای نوین در مداخلات تغذیه‌ای برای اختلالات رشد عصبی باشد.

با این حال، پژوهشگران تأکید می‌کنند که برای تأیید نتایج به مطالعات بزرگ‌تری با نمونه‌های بیشتر و پیگیری بلندمدت نیاز است. همچنین، بررسی تفاوت‌های جنسیتی در پاسخ به درمان از مسیرهای مهم آینده خواهد بود.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha